زبانحال پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم قبل از شهادت
از مـردم جـاهـل چه بـلایـا که نـدیـدم خـوانـدنـد مـرا أمّـی و دشـنام شـنـیـدم حـیران شدم از فـتـنهٔ یک عده منافـق در خـون دل خویش همه عـمر تپـیـدم شد فـاطـمـه دلـواپـس من بعدِ خـدیجـه می‌دیـد غـریـبــانـه فـقـط آه کـشــیــدم زهرا همهٔ دلخوشی‌ام بود و پر از بغض میزد همه شب بوسه بر این موی سفیدم با درد عجین گشتم و عمرم به سر آمد دل از هـمـهٔ خـلـق به یـکـبـاره بـریدم در بـسـترِ غـم خـواستم ابـزارِ نوشـتن تا ثـبت کنم اینکه عـلی هست مـریـدم مکـتـوب کنم غیر عـلی نیست خلـیـفه در وادیِ مـعـراج عــلـی بـود امـیــدم گـفـتـند پـریـشانی و داری تبِ هـذیان در بـاطـنـشـان آتـش ِبی واهـمـه دیـدم از کـیـنهٔ پـی در پیِ آن چـند صحـابـه جـان دادم و آخـر به خـداونـد رسـیدم رفتم ولی ای وای که میزد به کبودی هر قـسـمـتی از نـیـمرخِ یـاس سپـیـدم شد بسته دو دستِ فلق و سورهٔ انسان توهین شده در کوچه به قرآنِ مجیدم! |